Keep on dreaming...

07.15 u: Zoals iedere ochtend vult Mister "Clooney"  zonder pruttelen mijn eerste "kopje" met Ristretto. Vandaag is het zo een dag dat vroeg opstaan een enorme uitdaging blijkt te zijn. Het gevoel bekruipt me dan ook dat ik me de hele dag zal moeten voortslepen.  Een eerste slok Ristretto nemende voelt dan ook aan alsof een " engeltje piest op mijn tong" ...,  het verwikkende effect van dit shot cafeïne doet wonderen.

Met enige jaloezie maak ik me de bedenking dat ik vandaag heel wat patiënten even naar dromenland mag sturen zodat zij intussen zorgeloos hun benodigde ingreep kunnen ondergaan.

U moet immers weten dat voor de meeste patiënten het een enorme angstaanjagende gedachte is om onder narcose te moeten gaan.

Zij moeten tenslotte  heel even de volledige controle over hun leven in de handen geven van  niet alleen de chirurg maar ook in die van de " slaapdokter " ook wel "anesthesist" , "anesthesioloog " of " narcotiseur " genoemd.  Het is zoals in een vliegtuig stappen waarbij je ook de controle moet overgeven aan de piloot en je erop rekent dat je weer veilig en wel voeten op de grond kan zetten op je eindbestemming. Zelden kom ik een patiënt tegen die me uit eerdere ervaringen vertelt het gewoon zalig te vinden om even in slaap te worden gemaakt.

Vandaag neem ik me dan ook voor de mooiste dromen uit te delen ...

07.45 u: De eerste patiënt ligt inmiddels op " tafel " .   (Die operatietafel is met opzet smal gemaakt zodat de chirurg geen grote afstand moet overbruggen alvorens hij de eerste incisie kan maken. Het is dan ook niet zo dat je even gaat liggen op een luxe boxspring en in alle rust kan wegdromen... Ook is het niet de zogenaamde tafel waar menig dis aan gegeten wordt ).

Een oudere dame kijkt me angstvallig aan, enigszins verveeld dat zij haar " vals gebit " moest uitdoen. Zoals meerdere lotgenoten spreekt ze me dan ook aan met een zakdoekje in de hand haar mond verbergende.

 "dokter, ik ga toch zeker weer wakker worden hè . Uiteraard! zeg ik haar  hopelijk geruststellend. Dat is mijn werk U kan erop vertrouwen dat alles zo weer voorbij is. Ik geef u echter één opdracht ! Oh ja? Wat mag die dan wel zijn ?

Het zou fijn zijn om nu een mooie droom te bedenken, ik deel die mooie droom uit zodat u ondanks uw operatie enigszins vrolijk wakker wordt.

Ach dokter dat is heel simpel ik ga met mijn kleinkinderen wandelen op het strand. Dan nemen we de hond mee. Dat vinden ze heerlijk.

Dat lijkt me een mooie droom mevrouw , zullen we dan nu samen langzaam tot 10 tellen, voor u het weet bent u aan het wandelen...op dat mooie strand...Laat de slaap nu maar rustig over U heen komen.

1...2...3...4...5...6...7...

11.00u: Intussen wordt er een jong kereltje van 11 jaar de operatiekamer binnengereden. Hij is al behoorlijk onder invloed van het kalmerende pilletje dat hij vooraf kreeg en kan gewoon niet ophouden met giechelen.  Zijn moeder die erbij mag zijn tot hij slaapt,  staat er naast als een strak gespannen snaar die op springen staat. Deze flinke kerel die niet in de gaten heeft dat mamma gespannen is, kijkt vol interesse rond " wauw dat is hier precies een ruimteschip!  Mamma kijk is naar al die lichtjes, knopjes, tv-schermen, operatielampen! Cool! "Ik vertel hem dat ik intussen een knijper op zijn vinger plaats met een rood lichtje net als ET. Wie? Die ken ik niet . Ik leg hem uit dat dit een ruimtewezentje is met een rode lichtgevende vinger. Dat wezentje is plots op aarde terechtgekomen en is heel droevig omdat hij weg is van zijn familie  hij wil zo snel mogelijk weer terug naar de ruimte.

"Sssst ... zeg ik  vervolgens ,luister is goed "... . Hij zwijgt gespannen en kijkt me vervolgens enthousiast aan. " bliep - bliep -bliep " . " Dat is mijn hart he dokter? "  Inderdaad, goed begrepen!

"Ben je er klaar voor? Ik ga je nu een kapje voorhouden waar slaaplucht uitkomt, die moet je flink inademen en dan weer wegblazen. Intussen zorg ik ervoor dat je iets mooi zal dromen. Waar wil je over dromen? vraag ik hem. Vol enthousiasme vertelt hij me dat hij graag naar Disneyland in Parijs wil gaan. Hij droomt ervan om zich uit te kunnen leven in Buzz Lightyear en Space moutain. Dat is dan afgesproken zeg ik , zet dus dit ruimtemasker alvast op en nu flink blazen dan zijn we zo in Parijs.. Buzz Lightyear here we come!"

12.45u: Een jonge dame is nu aan de beurt. Een kleine ingreep in dagbehandeling moet ze ondergaan. Met routine koppel ik blindelings deze prille moeder aan de monitor, prik vervolgens het infuus. Ze probeert moedig te zijn maar pinkt toch in stilte een traantje weg...
" Ik zie er zo tegenop dokter, nu ik een kind heb is onder narcose gaan plots heel eng...wat als ik niet meer wakker wordt? Ik had vanochtend zo een moeite om mijn pasgeboren dochter achter te laten. Ik mag toch zeker naar huis vanavond?"
Ik vertel haar dat ik haar heel goed begrijp en dat ze zich absoluut geen zorgen hoeft te maken, voor ze het weet is ze vanavond gewoon weer thuis  en ligt ze op de bank met haar dochter in de armen. Ik vraag vol interesse,  haar aandacht intussen op iets moois brengende,  hoe haar dochter heet. Met trots vertelt ze over haar pracht van een dochter Sharona. Ze straalt...Ook haar vertel ik vervolgens een mooie droom te kiezen.  Dat spreekt voor zich dokter, over Sharona natuurlijk! Ik ga van haar dromen !" Met natte ogen en toch een grootse glimlach geeft ze toe aan de slaap ...

14.00u: Enkele ingrepen en een paar ristretto's verder ontferm ik me vervolgens over een uit de kluiten gewassen vent. Een echte spierbundel, en ja U kan het al raden tatoeages zijn ook van de partij. Het is zo een vent die zijn angst probeert te verbergen door stoer te praten alsof het allemaal niets voorstelt. Zijn versnelde harstlag vertelt me echter geheel iets anders.
Hij was in zijn nopjes het hele team waardoor hij geholpen wordt vandaag bestaat enkel uit vrouwen.
" Goh zegt hij, dit is de droom van elke vent , in de watten te worden gelegd door alleen maar vrouwen mijn dag kan al niet meer stuk."
Rologend kijken we elkander aan en denken met z'n allen hetzelfde... Daar heb je weer de macho man die denkt indruk te kunnen maken op al dit vrouwelijk schoon. Grote mond, veel praat en intussen klein hart. We kennen dit maar al te goed.

" Zo we zijn zover meneer, bent u er klaar voor? Ik ga nu langzaam via uw infuus het slaapmedicijn toedienen het kan even wat prikken of branden. Dat hoort even bij dit medicijn. Intussen bedenkt u een mooie droom en is deze ingreep voorbij voordat U het weet.  Tja dokter, zegt hij,  met al die knappe vrouwen rond mij kan het niet meer stuk. Feestje bouwen op een tropisch eiland met jullie allen lijkt me wat. Ik kijk hem lachend aan en wens hem vervolgens een mooie droom toe. "

16.00u: Mijn werkdag zit erop. Alle dromen heb ik uitgedeeld. Moe maar tevreden ga ik naar huis.
Echt weten doe ik nooit of ze deze dromen daadwerkelijk beleven.  Sommigen herinneren nog precies wat ze gedroomd hebben anderen niet meer. Ik weet wel uit ervaring dat met een mooie gedachte inslapen, patiënten toch iets meer ontspannen wakker worden.
Als ik daar vervolgens mijn steentje aan toe kan bijdragen maakt dit mijn vak alleen maar mooier.

Keep on Dreaming.